Op een dag is mus het beu een mus te zijn. En vis wil wel eens iets anders dan vis zijn. Zo gebeurt het dat mus vis wordt en vis mus. Maar na een tijdje van elkaars leven te hebben geproefd, wil vis (die mus is) terug vis zijn. Mus (die vis is) wil vis blijven. En zo worden mus en vis, vis en vis. Als u zich bij deze korte beschrijving al afvraagt: ‘wie is nu wie?’, dan heeft u het gevoel te pakken dat u besluipt bij het lezen van dit boekje. De bedoeling was een filosofisch verhaaltje brengen over vragen als: ‘Blijf je altijd wie je bent? Zelfs al wil je het anders? Blijf je altijd wie je bent ook al willen de anderen het niet?’ (zie achterflap). De aandacht van de meeste lezers zal vrees ik uitgaan naar het proberen te onderscheiden van de personages. Zeker voor kinderen lijkt dit me erg moeilijk (voorlezen is zeer moeilijk). Het enige onderscheid dat gemaakt wordt is visueel. Mus is bij het begin van het verhaaltje bleek en vis is grijs. Wanneer ze de plaats van de andere innemen, nemen ze hun eigen kleur mee. Erg opvallend is dit onderscheid niet gezien de grijstinten waarin de prenten zijn uitgevoerd. Deze grijstinten staan in schril contrast met de vrolijke kaft in oranje- en geeltinten. De illustraties binnenin het boekje zijn sober en eerder somber. De aandacht die had moeten gaan naar de bespreking van de filosofische vragen, wordt opgeslorpt door andere bekommernissen. Een boekje dat zijn doel mist.