Het is bedtijd voor Zaza. Zaza is bijna klaar, maar eerst moet ze haar knuffels nog welterusten wensen. Ze legt Sjors de giraffe in bed en geeft hem een aai over zijn bolletje. Dan is mevrouw Bobje aan de beurt. Zaza kietelt haar op haar buik. Vervolgens is Mo de slang aan de beurt voor een slaapliedje. Pinkie krijgt ook nog een knuffeltje. Tenslotte gaat haar aandacht uit naar Roosje, haar lievelingsknuffel. Roosje krijgt een heel lief kusje. Dan is het Zaza's beurt. Eerst geeft mama haar een aai over haar bolletje, ze kietelt op haar buik en ze zingt een slaapliedje. Zaza krijgt nog een knuffel, wordt lekker ingestopt en ze krijgt nog een allerliefste kus. Nu kan Zaza eindelijk gaan slapen. Zaza voert het slaapritueel dat haar moeder bij haar toepast uit op al haar knuffels. Op zich is dit een mooi gegeven, maar er wordt in dit boekje bijzonder weinig mee gedaan. Het boekje eindigt wat gemakkelijk in het niets: Zaza kan nu slapen … De illustraties zijn erg statisch. De figuren ogen star en hebben geen dynamiek of karakter. De lay-out is op elke dubbele pagina dezelfde: op de linkerpagina de tekst, in korte kernachtige zinnetjes; op de rechterpagina telkens de illustratie. Het boek heeft een kindvriendelijk vierkant formaat met afgeronde hoeken. De pagina’s zijn van dik glanzend papier, wat het boekje aantrekkelijker maakt. Zaza en haar mama zijn zwart. Dat geeft het boek meteen een multicultureel tintje. Hoewel het thema erg herkenbaar is, is het boekje toch te mager uitgevallen. Leuk voor het slapengaan, maar even vlug vergeten …