Hannah Baker schrijft haar testament via dertien ingesproken casettebandjes. In elk van de dertien opnamen beschuldigt ze iemand van haar klasgenoten ervan dat ze op de één of andere manier betrokken zijn bij haar zelf gekozen dood. Op een dag krijgt Clay - nochtans een kanshebber bij Hannah - de bandjes thuis bezorgd. Het meisje waar hij verliefd op was, bezorgt hem een tijd van diep verdriet en laat hem verweesd achter ...
In de VS prijkte dit debuut meer dan een jaar op de bestsellerslijst. Daar is het al in 2007 verschenen, er is ook een film van gemaakt. Deze roman is in een bijzondere vorm geschreven. Hannah's verhaal wordt afgewisseld met dat van Clay. De twee verhalen onderscheiden zich door twee kleuren en twee lettertypes. Maar zo wordt het zwakke punt van dit verhaal wel heel duidelijk: de inbreng van Clay is veel minder interessant dan de boeiende verhalen van Hannah. Wanneer hij de bandjes beluistert, krijg je van zijn kant teveel gesteun en gezucht te horen en dat maakt dat zijn verhaal te weinig met dat van Hannah verweven wordt. Voor de rest komen de klasgenoten van Hannah heel duidelijk en overtuigend over. Het boek sleept je mee als lezer en blijkbaar kunnen kleine onbenullige dingen grote gevolgen hebben. Het is ook een oproep - zonder ergens drammerig te klinken - tot verantwoordelijkheid en respect voor elkaar.
In een uitgebreid nawoord geeft de schrijver een duidelijke moraal mee. Er moeten niet altijd grote gebeurtenissen plaatsvinden in iemands leven om er een einde aan te willen maken. En leer praten over je gevoelens als je het leven als een dreiging begint te ervaren, ook al is de aanleiding schijnbaar onbenullig.