1, 2, 3 ik tel de dieren die ik zie

Een hardkartonnen prentenboekje met afgeronde hoeken om op een leuke en speelse manier te leren tellen van één tot tien. Elke bladzijde bevat een illustratie van een treinwagon met dieren. Je telt één olifant, twee nijlpaarden, drie giraffen, enzovoorts. In de linkerbovenhoek vind je telkens het op die pagina geïllustreerde cijfer. Onderaan de pagina staat een miniatuurtreintje afgebeeld dat alsmaar langer wordt met de wagonnetjes van de voorgaande bladzijden. Uiteindelijk komen we met tien wagonnetjes bij de zoo toe. De illustraties lijken een knip- en plakwerkje in frisse, levendige kleuren. De wagons worden echter al snel een beetje vol en de dieren maar moeilijk te tellen. Bovendien rent er in de meeste wagons ook nog eens een muisje rond. Een beetje verwarrend, want moet je dat dier nu ook meetellen of niet. Voor- en achteraan in het boek staan er rijen cijfers van één tot tien. Een boekje in dezelfde stijl van het alom bekende 'Rupsje Nooitgenoeg', maar het mist de aantrekkingskracht van een verhaal. Je zou het zelfs wat zielig kunnen vinden, de in kleine kooien gevangen dieren die afgevoerd worden naar de dierentuin. Het oogt allemaal een beetje ouderwets nu dierenverblijven in dierentuinen steeds minder lijken op gevangenissen. Het boek verscheen voor het eerst in 1968. Misschien was het beter geweest dit boekje niet van onder het stof te halen.