In dit nieuwe avontuur van de twee vrienden is niet de bestemming van belang, maar wel het traject op zich. Aap en Mol kopen een kaartje aan het loket, wachten in de wachtzaal, en wanneer de trein er aan komt, kruipen ze vreemd genoeg op de locomotief. Vandaar verjaagd, komen ze in de restauratiewagen terecht. Na de maaltijd realiseert Mol zich dat hij z’n tas kwijt is. Terug bij de locomotief aanbeland, blijkt de machinist verdwenen, en kan Aap voorkomen dat de trein te pletter slaat. Op hun bestemming aangekomen, nemen Aap en Mol de eerste trein terug naar de plek waar ze het allerliefse zijn: thuis.
Op het eerste gezicht snap je niks van dit boek: het verhaal hangt met haken en ogen aan elkaar, de overgangen zijn geforceerd, er is een grote contradictie tussen het verhaaltje van een treinreis in deze tijd, en de beelden die je ziet van stoomtreinen, gedateerde wachtruimtes en uiterst luxueuze rijtuigen. Ook het plots opduikende Wilde Westen slaat nergens op, evenals de machinist die even een broodje was gaan halen. De laatste bladzijden bieden de verklaring: eigenlijk nemen Aap en Mol je mee op een bezoek aan het Spoorwegmuseum van Utrecht. Mij een raadsel waarom het verhaal daar dan niet om draait, want deze constructie werkt niet. De illustraties zijn gelukkig de moeite waard, maar verder dan de museumshop zie ik dit boek niet komen.