Alfons, nee! Dat is niet oké!
Toen Natalie een broertje kreeg, vond ze het meestal niet erg dat hij er was. Samen met Alfons deed ze leuke dingen, zoals de duiven een naam geven (‘banaan’ of ‘Laurentien’), allerlei spulletjes van hun stapelbed gooien, of knutselen. Maar soms tekende Alfons op dingen die Natalie had gemaakt, of erger nog: hij at de knutsels of tekeningen op! Daar had Natalie een hekel aan. Op een dag vond ze haar jongere broertje onder het stapelbed, waar hij haar lievelingsboek zat op te eten. Dat vond ze helemaal niet oké en toen werd ze heel boos. Alfons had al vlug dikke spijt van wat hij had gedaan en wilde maar één ding: het weer goedmaken.
Dit is een heel eenvoudig verhaal over broers en zussen en hoe het wel eens kan botsen, maar ook dat het wel opnieuw in orde komt. Auteur-illustrator Daisy Hirst tekende Natalie als een rood wezentje en broertje Alfons als een rare blauwe snuiter. Beide figuurtjes zien er niet alleen grappig uit, in combinatie met de tekst zijn ze dat ook!