Haaien spreken tot de verbeelding en zijn inderdaad cool, dat bewijzen de vele losse weetjes die zijn verzameld in dit boek. Mike Lowery, schrijver en illustrator van dit boek, begint zijn boek met een overzicht van de belangrijkste oceanen, om dan over te gaan naar de haaien. Deel drie bestaat uit het extreme onderwaterleven, waar hij de koraalrffen, de diepzee en poolzeeën beschrijft. Verder heeft hij het nog over de raarste en dodelijkste zeewezens, en hoe we kunnen helpen om de haaien te redden. Tijdens de laatste bladzijden wil hij de lezer leren haaien tekenen en laten lachen met zijn diepzeemoppen.

Heel het boek is even chaotisch als de titel. Men heeft er te veel in willen vertellen, te veel willen tonen, elke bladzijde opnieuw waardoor het overzicht totaal verloren gaat. Dit is echt wel jammer want er zijn heel wat interessante en leuke weetjes te ontdekken, maar je moet de moed hebben om in een zeer druk boek ernaar op zoek te gaan. Een tweede minpunt vind ik dat het boek over haaien gaat, maar dat er niet één haai in staat die tot in het detail is uitgewerkt. Ze zijn getekend uit de losse pols, maar je gaat ze niet in het echt herkennen. Er wordt dus echt op de coole weetjes gefocust, maar dan stoort het dat er wetenschappelijk termen worden gebruikt en uitgelegd, maar niet consequent worden gebruikt. Zo worden de verschillende oceaanzones uitgelegd met de moeilijke namen als schemerzone, bathyale zone, abyssale zone en hadale zone. Verder in het boek heeft hij het over het leven in de schemerzone (inclusief de uitleg hoe diep die gaat) en de bathyale zone (zonder de diepte te vernoemen) en dan gaat het nog verder, maar wordt er in zijn geheel niet meer over een zone gesproken.  Net zoals er eerst over de grote oceaan wordt geschreven en dan zonder verdere uitleg overgegaan wordt naar de stille oceaan. Nogal verwarrend voor kinderen om namen zomaar te verwisselen. Hou je van chaos, van alles door elkaar, van drukke illustraties, korte tekst en vele kadertjes, dan ga je dit boek wel appreciëren.