Een gezin op uitstap. Beethoven klinkt uit de autoradio. Mia geniet ervan. Zo kan ze in gedachten mee oefenen op haar cello. Volgende week doet ze ingangsexamen in het Juilliard in New-York. Haar vriendje daarentegen zit in een rockband. Die blijft achter. Ze mijmert hoe het verder moet. Opeens een symfonie van gekraak, een aria van geknal, gevolgd door een klap van metaal tegen zacht hout. Een viertonner heeft zich tegen honderd km per uur in de passagierszijde geboord, een effect als een atoombom. Mia ziet dat haar ouders en broertje dood zijn en zij ligt zwaar verminkt in een greppel. Hoe komt het dat zij zichzelf kan zien? Met een helikopter wordt ze naar de spoedafdeling gebracht, waar ze dadelijk wordt geopereerd. Ze ligt in een coma en zweeft tussen leven en dood. Ze beleeft alles zeer duidelijk. Wil ze wel blijven leven nu haar ouders en broertje dood zijn? Buiten haar verhakkelde lichaam getreden, ziet ze hoe familie, vrienden en kennissen haar komen bezoeken in de Intensive Care. Maar waar blijft Adam? Goed geschreven jeugdboek dat vlot leest, vol emoties. Mia blikt terug op haar leven. Ze laat ons kennis maken met haar ouders, broertje, grootouders en vriendje. Een leuk en hecht gezin, waar veel gelachen, gepraat en muziek gemaakt wordt. Na het ongeval voel je als lezer als het ware aan den lijve Mia's eenzaamheid en wanhoop. Ze is helemaal alleen, alle zekerheden zijn weggevallen. Ze wil niet rondzwerven in deze schijnwerkelijkheid, waarin ze alles kan zien wat er met en rond haar gebeurt, niet in staat het echt te ervaren. Zo wil ze niet achterblijven. We voelen de innerlijke strijd van Mia. Wil ze blijven of wil ze alle energie die ze nog heeft laten wegvloeien? En wat als ze blijft? Een interessant uitgangspunt voor een geslaagd, gevoelig verhaal.