Dit boek gaat over pesten. Anna is nieuw op school. Gelukkig heeft ze Em, een buurmeisje. Maar Anna is ook mollig en ze heeft een grote mond. Maud is degene die op school de lakens uitdeelt. Ze is ook de dochter van de directeur, en dus onaanraakbaar. Maud wil van Anna één van haar volgelingen maken, maar Anna wijkt niet. Het gevolg is eerst genegeerd worden en vervolgens gepest, zelfs tot fysieke mishandeling toe. Em is bang om zelf gepest te worden, ze houdt het veilig en zwijgt. Om deze vreselijke toestand te kunnen volhouden schrijft Anna op wat ze meemaakt. Ze houdt haar notities bij in een doos. De inhoud van de doos is dus de inhoud van het boek. Pesten is zeker een heel reëel en veel voorkomend probleem, de moeite om veel over te schrijven want veel kinderen krijgen er mee te maken, is het niet als slachtoffer, dan als dader of meeloper. De in dit boek beschreven gebeurtenissen en personages zijn echter te extreem om helemaal geloofwaardig te zijn. Zelfs de dochter van de directeur blijft een leerling, ik kan me niet voorstellen dat geen enkele leerkracht ingrijpt. Ik vind het evenmin geloofwaardig dat Anna, die zo’n grote mond opzet tegen Maud, geen enkele volwassene in vertrouwen neemt, of dat haar ouders niets vermoeden. Meelopers zijn er altijd, maar dat niemand dit uitbrengt, is toch ook nogal kras. De meelopers doen zelfs stevig mee met de fysieke mishandeling. Spijtig, want het boek is vlot geschreven en het idee van de dagboekdoos is goed gevonden en heel geschikt voor het onderwerp.