Archie Greene en de vloek van de alchemist
Dit is het tweede deel in de reeks over Archie Greene, de jonge tovenaarsleerling. Na 'Archie Greene, het geheim van de magiër' vinden we Archie terug in het tweede jaar als leerling-boekhersteller. Archie is een zeer getalenteerde tovenaarsleerling met een erg bijzondere gave. Archie is namelijk een 'boekluisteraar'. Hij bezit de zelfdzame gave om met de boeken te kunnen praten. Dit tweede jaar aan de tovenaarsschool krijgt al snel een mysterieuze wending. Archie krijgt een nieuw magisch teken op zijn hand: het ronde, goudkleurige vuurmerk van de alchemist. In de tovenaarswereld zijn de alchemisten diegene die de Moedermagie schrijven, de basis van alle magie. De laatste vijf alchemisten zijn 350 jaar geleden omgekomen in een brand of dat wordt toch zo verteld. Maar het blijft niet bij Archie ... Ook Archie's neefje Distel en zijn nicht Netel krijgen hetzelfde vuurmerk. Nadat ook zijn vrienden Rupert en Arabella uitverkoren blijken, begint het pas echt vreemd te worden. Er zijn weer vijf alchemisten! Als hun geliefde school stilaan zijn kracht begint te verliezen wordt het duidelijk dat er meer aan de hand is. De toverspreuken uit de Magische boeken lijken te verdwijnen. De alchemisten moeten in actie treden voor het te laat is! Zullen onze vijf erin slagen de Grote Vloek op te heffen en de tovenaarswereld te redden?
Allereerst wil ik aanraden het eerste boek 'Archie Greene, het geheim van de magiër' zeker te lezen vooraleer aan dit boek te beginnen. Het kost iets te veel moeite en volharding om je een weg te banen door het kluwen van namen, functies en locaties waarnaar verwezen wordt. Op de kaft vind ik, in de vorm van een sticker, een verwijzing naar de Harry-Potterreeks. Terecht, dit verhaal doet vanaf de eerste regel aan zijn succesvolle voorganger denken. Meer nog, het is opvallend in welke mate de situaties, locaties, avonturen, ja zelfs namen, verwijzen naar de avonturen van de tovenaarsleerling met het vreemde litteken. Als fan van Harry Potter vond ik dit eerder storend. Ik had niet het gevoel dat ik iets nieuws aan het lezen was, eerder een remake van.
Het verhaal op zich is best wel meeslepend. De vrienden komen in een benarde situatie terecht. Beetje jammer dat men vrij snel over het spannendste moment van het verhaal heen schrijft. De spanning had er gerust nog even in mogen blijven. Misschien was dat een bewuste keuze en mikt men met dit boek op een jonger publiek dan dat van Harry Potter. De tekening op de kaft doet vrij kinderlijk aan. Als young adult of volwassene neem je dit boek niet mee als lectuur op een lange treinrit. Ik blijf na het lezen van dit boek een beetje gedesillusioneerd achter. De belofte op de sticker werd niet ingelost. Het verhaal is naar mijn gevoel iets te gekunsteld en vergezocht. Men probeert net iets te hard om toch maar een tovenaarsleerling-verhaal te creëren.