De jonge jager Arwyn heeft een vogel gedood en zo de Eerste Wet van Aderyn overtreden. Als straf wordt hij verbannen uit zijn stam bij de Zwarte Eik, een plaats waar hij zich nooit thuis voelde. Tijdens zijn tocht naar Tir, het land van zijn moeder en voorouders, ontmoet hij verschillende jonge mensen – kinderen soms nog – die elk om hun eigen reden onderweg zijn. Samen trekken ze naar Tulas, een grote handelsplaats in het Zuiden, om daar het geluk te vinden. Elk heeft zijn rol en aandeel in de reis.

Arwyn is geen nieuw personage. In 2004 al verscheen De adelaar en de koning, over zijn wedervaren in Tir. Het teken van de banneling is het eerste deel van een serie over zijn avonturen voor hij in Tir aankomt.

Als snel wordt duidelijk dat de reis belangrijker is dan de bestemming. Outcast Arwyn hoopt ver weg 'iets en iemand te worden'; een interessante persoonlijke ontwikkeling die in dit deel vol avontuur amper wordt uitgewerkt. Dat is jammer want hij en zijn beste vrienden zijn sympathieke en boeiende personages. Wat ook opvalt is dat Arwyn heel weinig weet over de legende die aan de basis van zijn verbanning ligt. Maar een reflectie over de invloed van verhalen over Goed en Kwaad op individu en gemeenschap is niet de invalshoek van de auteur. Het is bovenal een vlot avonturenverhaal over een oude tijd in een oude fictieve wereld. Sommige elementen zoals het "spel" in de arena doen trouwens aan boeken als The Hunger Games denken.

Toegegeven, verschillende aspecten hadden scherper gekund – zo is de plot weinig verrassend – maar het is en blijft een lekker weglezend verhaal. En soms moet het niet meer zijn dan dat.