Bang voor de buurman

Bezondigen we er ons allemaal niet eens aan? Een vooroordeel uitspreken, het is zo snel gebeurd. Dit prentenboek maakt dat onderwerp bespreekbaar. Kikker is zijn bal kwijt en zonder er veel bewijzen voor te hebben denkt hij dat de dader de nieuwe bosbewoner is.

Kikker heeft al snel wat bondgenoten onder de bosdieren. Muis daarentegen twijfelt. Zijn stem is helaas niet luid genoeg om Kikker tegen te houden. Pagina na pagina wordt de groep die ten strijde trekt tegen “de dief” groter. Ze nemen ook stenen, takken en zelfs een koekenpan mee om hem te lijf te gaan. Terwijl team Kikker zich klaarmaakt voor de aanval, ontsnapt Muis en gaat het gesprek aan met Bever, de nieuwe bosbewoner. Wat je al van ver voelde aankomen, wordt nu helemaal duidelijk: Bever is geen dief, hij vond de bal en wilt die maar al te graag teruggeven aan de eigenaar. Tot een aanval komt het dankzij het gezond verstand van Muis niet. Met de attributen wordt er een kampvuur gemaakt en pannenkoeken gebakken. De bosdieren maken er nog een gezellige avond van. 
Ook al is het happy end absoluut te rechtvaardigen, toch mis ik een minimum aan schuldgevoel. Het is aan de voorlezer om dit toch met de kleuter aan te kaarten.

De illustraties zijn kleurrijk, de ene al wat beter dan de andere. Ze beslaan dubbele pagina’s en geven het verhaal goed weer. Er is veel op te zien. De tekst staat op een witte achtergrond en is duidelijk leesbaar, met hier en daar een personage vetjes gedrukt. Dat heeft geen enkele meerwaarde.

De verhaallijn is eenvoudig te volgen en zal voor herkenbaarheid zorgen. Een boekje om over na te praten want niet elke onbekende is onbetrouwbaar natuurlijk.