De cover ziet er prachtig uit met gouden letters en een grote, harige bruine beer met een kleine ukelele. Binnenin stelt het niet teleur. Je komt meteen op een dubbele pagina waar een hoop muziekinstrumenten worden achtergelaten door een kind met een bakfiets. Woordeloos, maar dat is perfect zo.

Beer ontdekt een ukelele en wil die tonen aan een muisje. Maar dan komen er telkens andere dieren de rust verstoren: een kraai wil muziek maken met de tamboerijn, de slang wil met de trommel een lied zingen, de schildpad kiest voor de hoorn. Ze zingen allemaal over zichzelf en hoe geweldig ze zijn. De vos wil best hun manager zijn als ze in de stad een bandje willen oprichten. Als beer dan eindelijk zijn lied mag zingen, "ik ben een beer, ik ben een beer", dan vinden ze het nogal simpel. Hij is triest en loopt weg. Muisje gaat met hem mee en zegt dat zij het lied wel mooi vindt omdat het precies is zoals beer. Samen zingen ze en drijven ze mee met de stroom van de rivier. Aan het eind komt het meisje op de fiets terug en staan alle instrumenten terug netjes klaar om mee te nemen. 

Het verhaal is niet super-origineel en de dialogen zijn gewoon degelijk, maar het grootste pluspunt van dit boek zit in de tekeningen. Die kan je zo ophangen in je interieur en omvatten alle emoties van de dieren in het bos. De illustraties werden gemaakt met grafiet en zijn digitaal ingekleurd. Zo is de beer iets meer bruin, en kan zelfs een beetje blozen. Kraai is zwart, slang en schildpad zijn groenig. 

Uitgeverij Christofoor geeft aan dat het boek gedrukt is op duurzaam papier.