Robin krijgt een broertje; iedereen is in de wolken. Maar al snel wordt het prille geluk verstoord, Benjamin is ziek, zo ziek dat hij doodgaat. In een heel eenvoudige taal wordt het verdriet dat in Robins huis hangt, uitgedrukt. Papa is niet langer de sterke vader die met Robin stoeit, mama niet langer de moeder die met hem 'knutselkookt'. Hun verdriet is zo groot dat Robin niet altijd bij hen geraakt. Maar gelukkig zijn er oma en opa en zijn juf, die hem verder helpen. Zij helpen hem zijn eigen verdriet een plaatsje te geven. Wat het boekje heel duidelijk maakt, is: het leven gaat verder, ook na zo’n ingrijpende gebeurtenis. Na een tijd wordt papa weer papa en mama weer mama en kondigt zich nieuw leven aan …
‘Benjamin’ is een heel eenvoudig prentenboek dat mooi verwoordt welk verdriet de dood van een kind met zich mee kan brengen. Het is voor kinderen herkenbaar geschreven en geïllustreerd met erg zachte illustraties. Soms iets te zacht. Ze slagen er door middel van de kleuren heel goed in om de emotie van het verhaal uit te drukken, maar de gezichtsuitdrukkingen van de personages blijven op dit vlak een beetje achter. Hier is veel minder van af te lezen dan van de kleur van de prent en dat is jammer. Al bij al is ‘Benjamin’ een teder verhaal over omgaan met verlies, op niveau van vrij jonge kinderen.