Benno wil altijd winnen, hij is graag de beste in alles wat hij doet en verliezen vindt hij maar niets. Dat is niet altijd even gemakkelijk, zeker niet omdat mama en papa zijn kleinere broertje altijd laten winnen. Wanneer Benno’s beste vriend Raf komt logeren spelen ze met z’n allen een gezelschapsspelletje. Mama en Raf hebben ontzettend veel geluk en dat vindt Benno niet eerlijk. Boos loopt hij weg. Gelukkig begrijpt Oma hem wel, zij laat hem alle spelletjes winnen en vertelt hem dat ze in haar leven soms gewonnen en soms verloren heeft. Ze is trots op alles wat ze heeft gedaan en dat is toch het belangrijkste. Wanneer Benno en zijn vriendjes een voetbalmatch tegen de groten eindigen met gelijkspel, ziet Benno in dat hij zich ook kan amuseren zonder te winnen. Een kleurrijk prentenboek over winnen en verliezen, over meedoen, koppig zijn en een heel klein beetje valsspelen. Dit prentenboekje wil benadrukken dat het belangrijker is om mee te doen dan om te winnen, maar is er mijns inziens niet echt in geslaagd. Benno gedraagt zich als een verwend kind. Valsspelen hoort er blijkbaar ook bij, als de ander het maar niet merkt. De tekst is nogal zwaarwichtig, wat versterkt wordt doordat bepaalde woorden typografisch benadrukt worden. De tekst staat in een groot, beetje springerig lettertype gedrukt tegen een steeds van kleur wisselende achtergrond. De prenten zijn nogal statisch, maar duidelijk en goed herkenbaar. Het kleurenpalet is eerder donker, doordat Benno zelf een zwarte hond is.