Giels ouders hebben nogal een eigenaardige manier om het verlies van hun zoon Ben te verwerken. In de vorm van een houten zeilboot staat het graf van Ben in hun tuin. Zo hebben ze Ben steeds dicht bij zich. Het duurt echter niet lang of de onverdraagzame buren, de familie Azijn en de familie Oorwurm, beginnen te klagen. Het gevolg is dat Giels vader nog een uitkijktoren - een kraaiennest - bouwt en een schutting optrekt. Een ambtenaar van de gemeente dreigt hen het huis uit te zetten als het graf niet wordt verplaatst. Toch laten Giels ouders zich niet doen. Giels vader heeft duidelijk een plan. Een plan waarin hij gelooft en waarmee hij zal doorgaan, ongeacht wat er gebeurt. Hij zal ervoor zorgen dat hij en zijn gezin Ben nooit zullen vergeten en voor altijd bij zich zullen hebben.
Dit is een aangenaam humoristisch verhaal over mensen die lak hebben aan regeltjes en niet in het gareel willen lopen. Het onrealistische, wensvervullende einde stoort geenszins. Het verhaal is geschreven op het niveau van de doelgroep. De mix van realiteit en fictie maakt het verhaal boeiend en creatief. De mooie illustraties zijn zacht en passen bij de lichte humor van het verhaal.