In een divers ogende woonwijk mogen we als lezer binnenkijken in wat er zich afspeelt achter iedere gevel. Zo komen we terecht bij Saartje, een moeder van tien schattige kuikens die voor de nodige herrie zorgen; of bij meneer Kasim, een belangrijke advocaat met een wel erg bijzondere hobby; of bij Paco, de reus die bezeten is door boeken. Wat alle buren met elkaar gemeenschappelijk hebben is dat ze weinig contact zoeken met elkaar. Iedere buur heeft bepaalde ideeën over de ander die ervoor zorgen dat ze niet bij elkaar willen langsgaan, of soms zelf niet durven. Maar op een dag verandert alles door een hedendaags probleem: mevrouw Bonita – de computergek – krijgt internetproblemen. Gelukkig blijkt dat ze een goede buur heeft ...

In subtiele verwijzingen via prenten of tekst geeft Rocio Bonilla weer hoe een diverse samenleving er zou kunnen uitzien. We krijgen inkijk bij een veganistische kat, een ingenieus varken, een alleenstaande kip van tien kuikens, een eenzame reus ... De auteur zet ons aan het denken door in de eerste helft van het boek een opsomming te maken van alle vooroordelen die spelen wanneer we de kans nog niet grepen om elkaar beter te leren kennen. Ieder buur heeft immers een reden waarom hij of zij niet langsgaat bij de ander. De één denkt dat zijn buur doof is, de ander denkt dat de buurvrouw haar zal opeten. In de tweede helft van het boek komen de buren door kleine toevalligheden met elkaar in contact. Door het contact met elkaar blijkt dat de vooroordelen die ze aanvankelijk hadden onterecht zijn. Hiermee geeft de auteur een mooie boodschap mee, zonder de moraal van het verhaal te expliciteren: zoek verbinding met elkaar, want beter een goede buur ... 

Beter een goede buur ... is een warm verhaal dat begeleid wordt door kleurrijke en gedetailleerde illustraties. Ze spreken tot de verbeelding en zijn verrijkend voor de tekst. Wanneer de auteur het bijvoorbeeld heeft over mevrouw Bonita de uil die zich liever een hele dag letterlijk opsluit om op het internet te kunnen surfen, zien we de verdorde planten in haar voortuin en de ongeopende enveloppen die voor haar voordeur liggen. Het boek kan daardoor dienen als voorleesboek waarbij de prenten het verhaal tot leven kunnen wekken, maar evenzeer als leesboek voor kinderen die genieten van extra context bij een verhaal om het begrip te versterken.