Dit boek heeft een aantal hoofdpersonages. Je hebt Peregrinus, een personage van meer dan 500 jaar oud. Deze woont in een groot huis samen met Bethany, een weesmeisje. Dan is er nog Claudette, een sprekende papegaai. Bethany en Peregrinus hebben de reputatie echte pestkoppen te zijn. Op een dag besluiten ze echter zich te ontdoen van het monster dat hen daartoe aanzet en en alleen nog maar goed te doen. Maar kunnen ze het vertrouwen van al diegenen die ze gepest hebben terugwinnen? En is het monster echt wel verdwenen? Zelden ben ik zo verward geraakt van een verhaal. Wie of wat is Peregrinus? Hij is meer dan 500 jaar oud. Is hij misschien een vampier, een weerwolf, nee dat is hij niet! Maar wat hij wel is komen we niet te weten. Hoe komt Bethany bij hem te wonen? 

Spijtig genoeg heb ik pas na het lezen van het boek ontdekt dat dit een tweede deel is en dat je het antwoord op die vragen in het eerste deel vindt. Dat dit een tweede deel is had best veel duidelijker op het boek ergens vermeld mogen zijn. Er wordt constant met flashbacks gewerkt. Zo kreeg ik alsnog met beetjes te weten wie het zwarte monster is. Maar niet voldoende om heel het verhaal te kunnen begrijpen. Los daarvan werd ik ook niet heel enthousiast van het verhaal. Al zou het best een heel boeiend boek zijn kunnen geweest. De ingrediënten zijn er: magie, het duistere, veel fantasie, sprekende dieren ... Alleen is er geen smakelijke hutsepot van gemaakt. Er wordt van de hak op de tak gesprongen en het taalgebruik is vaak verwarrend. De vogel Hoatzin, daar had ik nog nooit van gehoord. Leuk dat je iets kan bijleren, maar in het verhaal leek het eerder op een drukfout. Die zitten er ook wel in trouwens: Claudette zei dat ze iedereen was langsgeweest. Of is dat eerder een combi van vertaal- en drukfouten? Want ja, hoor: ook vertaalfouten kom je regelmatig tegen. Bijvoorbeeld: …waar je dorst van blijft houden. Het gebruik van humor, korte zinnen en hier en daar zwart-wit tekeningen maakt het dan wel toegankelijk. Ook de kaft spreekt aan en zal zeker in de smaak vallen bij de doelgroep. 

Ik las dat het eerste boek best wel vaart had en in de smaak viel. Zelfs met de kennis van het eerste boek, vind ik dit tweede deel niet boeiend. Er komt nog een derde deel uit, hopelijk wordt dat beter vertaald en kan de inhoud jeugdige lezers wel boeien.