Tok is het beu. Ze zit opgesloten in de kippenren en krijgt alleen maar maïs. Haar baas is boos omdat ze geen eieren meer legt. Tok droomt van de sappige grassprietjes en wormen buiten de kippenren. Op een dag ziet Tok de kans schoon om te ontsnappen. Ze rent tot ze in een groene sappige weide komt tussen koeien die liggen te soezen en te eten. Tok eet haar buikje vol. 's Avonds gaat ze niet terug naar haar hok maar zoekt in de koeienstal een stok om op te zitten. Ze vindt geen stok maar wel een oude koe, Blaar, in een hoekje van de stal. Ze sluit vriendschap met Blaar en mag zelfs op haar hoorn zitten om te slapen. De volgende dag vertellen ze elkaar hun verhaal. Blaar is te oud en moest naar het slachthuis. Daarom is ze weggelopen, net zoals Tok. En nu gaan ze er met hun tweetjes van door...
Proficiat Lieve Janssen, zeer mooie prenten die wat aan Rien Poortvliet doen denken. Net als de prenten doet het verhaal wat nostalgisch aan. Het kabbelt rustig voort en kent een bevredigend happy end. Het kan kinderen doen stilstaan bij het gegeven van ouderdom en afgeschreven worden zonder dat het moraliserend overkomt.