Bramenjam is werkelijk een schitterend boek zonder woorden. De prenten vullen telkens een hele of dubbele pagina en zijn stuk voor stuk beeldige plaatjes bestaande uit een collage van foto’s, tekeningen, (behangpapier)patronen, stofjes, knipsels allerhande uit constructiehandleidingen, ouderwetse encyclopedieën, kranten, enzovoort. Het oogt allemaal een beetje ouderwets, maar dat maakt het geheel juist charmant.
Over de bladzijden heen loopt het verhaal van een gezellig koppeltje dat op een bromfiets onderweg naar een picknickplaats langs de weg een bramenstruik tegenkomt. Prompt krijgt de vrouw zin in een boterham met bramenjam. Ze gaan bramen plukken om er jam van te maken, maar zien dat een hond op die plaats zijn behoeften doet. Wat nu? Er volgt een heel gedoe met zaadjes die geplant moeten worden, groeiende struiken die het hele huis inpalmen, een bad vol bramen, stapels potten en flessen. En dan is de bramenjam eindelijk klaar en kunnen ze gaan picknicken. Maar of dat goed afloopt?
Naast het verhaal over de bramenjam vind je ook enkele andere verhaallijnen terug, die bijzonder geestig zijn:  de gevaarlijke krokodil die ontsnapt, de apenfamilie die overal opduikt en het schilderij van de prinses en de kikker dat tot leven komt. De twee hoofdfiguren uit het eerste verhaal zijn zich hier helemaal niet van bewust. Het boek is een hele kanjer om door te bladeren, maar elke prent heeft wel iets speciaals en bij de ene sta je al wat langer stil dan bij de andere. Deze fijnzinnige parodie is ontzettend grappig en leuk voor jong en oud. Een juweel van een boek!