Marijn snapt niet waarom hij de hoofdsteden van zo veel landen moet onthouden. Zijn juf zegt dat je die leerstof allemaal nodig hebt op het Pleincollege. Marijn zit in groep 7 (vijfde leerjaar) en hij gaat samen met Lola uit zijn klas naar de kennismakingsdag op het Pleincollege. Ze hebben zich echter van dag vergist maar mogen toch een hele dag mee lessen volgen. Ze zijn zwaar onder de indruk van wat ze allemaal te zien krijgen, zowel qua aanpak en lessen als qua schoolbevolking. Trots brengen ze verslag uit in hun eigen klasje. Dit boekje maakt deel uit van de reeks Zoeklicht dyslexie. Er werd een speciaal lettertype ontwikkeld (Read Regular) om dyslectici in het lezen en schrijven te ondersteunen. Naast dit lettertype werd er ook voor een duidelijke bladschikking gezorgd. De tekst is op AVI-9 geschreven. Het verhaal wordt visueel ondersteund door paginagrote tekeningen. Bij deze reeks hoort ook een cd waarop het eerste hoofdstuk wordt voorgelezen. Voor het verhaal aanvangt, vertelt een stem wat er op de tekening vooraan (de ‘leesplattegrond’) te zien is en leest de moeilijke woorden voor. Er is één cd voor de hele reeks, waarop de acht boekjes aan bod komen. Bovendien heeft het boek een flapje voor- en achteraan waarop enkele woorden met bijhorende tekeningen staan, die ter ondersteuning naast het verhaal kunnen worden opengevouwen. Zelfs over de papierkeuze is grondig nagedacht: de woorden rusten op een zachtgele ondergrond. Een boekje geschreven in opdracht. En dat voel je. Het leest erg vlot maar is redelijk triviaal. Bovendien zullen Vlaamse lezers moeite hebben om dit naar hun leefwereld te verplaatsen. De tekeningen zijn schreeuwerig en bieden geen meerwaarde aan het verhaal. Jammer, want zeker kinderen die moeite hebben met lezen hebben recht op degelijk leesvoer! Misschien is er iets te hard nagedacht over het concept?