In dit tweede deel blijft BZRK verwoed strijden tegen de Armstrong-tweeling. Deze tweeling wil door vernuftige nanobottechnologie de wereld controleren. Zij willen het menselijk brein controleren door er binnen te dringen en het te besturen van buitenaf. Voorlopig zijn ze erin geslaagd om het brein van de president van de Verenigde Staten te controleren en te manipuleren. Het team van BZRK probeert de brokken te lijmen en erger te voorkomen. Kunnen zij de president redden en andere wereldleiders ervoor behoeden willoze poppen te worden in het poppenspel van de Armstrong-tweeling?
Dit tweede deel heeft me aangenaam verrast. Ik was helemaal niet warm gelopen voor het eerste deel en begon dan ook aan dit boek met weinig enthousiasme. En toch heb ik het in één ruk uitgelezen. Ook al sprak het thema me niet aan, ik werd meegezogen in het verhaal.
Het verhaal wordt vanuit verschillende standpunten verteld. Telkens kruip je in de huid van een ander personage, nu eens in dat van de protagonist, dan weer in dat van de antagonist. Ook al vind je de Armstron-tweeling afschuwelijk en kan je hun praktijken helemaal niet goedkeuren, toch voel je enige vorm van medeleven en bijna sympathie voor hen door de manier waarop de auteur hun verhaal brengt. Ergens begrijp je waaruit hun waanzin voortkomt.
Daarnaast voel je ook de woede van het hoofdpersonage, Sadie over het onrecht dat haar is aangedaan. Maar ook haar vechtlust. Je leeft mee met de onmacht van Minako, het meisje op het Poppenschip. Hoe zij plots van haar familie wordt weggerukt en in de hel terechtkomt. De hel die de Armstrong-tweeling gecreëerd heeft in de hoop geliefd te worden.
Terwijl ik in het vorige boek uitstekend materiaal voor een film zag, biedt dit tweede deel een geweldige leeservaring voor wie van spanning en diepgang houdt!