Iedereen heeft al wel eens over 'Carmen' gehoord, is het niet van de opera, dan is het van een verhaal of een verwijzing. Het echte volledige verhaal is veel minder gekend. Dit boek is de ideale goedmaker. Benjamin Lacombe schrijft de verhelderende proloog om het verhaal te kunnen plaatsen en de waarde ervan juist te kunnen inschatten. Zo kom je te weten dat Prosper Mérimée heel wat studie vooraf liet gaan voordat hij het eigenlijke verhaal van Carmen schreef. Op het einde van het boek staan de brieven van Mérimée gepubliceerd wat het verhaal perfect kadert. Ook de verklarende 'noten' kun je op het einde van het boek terug vinden, een boek op zich met 139 woorden die verklaard moeten worden. Deze gaan van Spaanse woorden, tot zigeuner-spreekwoorden en van dieventaal tot het Baskisch. Zeer uitgebreid dus en eens je verzeild zit in het verhaal, doe je niet altijd de moeite om het desbetreffende woord te gaan opzoeken. Maar het boek dankt zijn gewichtige, sfeervolle uitstraling volledig aan de illustraties. Het zijn stuk voor stuk meesterwerken, of het nu paginagrote tekeningen zijn of kleine extra's. Een tekening heb je nooit van de eerste keer volledig gezien, je moet er een paar keer je blik op laten rusten voordat je alles gezien en begrepen hebt. Verder benadrukken de zwarte bladzijden en de witte tekst de beladen sfeer die doorheen het hele boek hangt. Helaas is er in dit voor de rest perfecte boek, een klein schoonheidsfoutje ingeslopen: op elke bladzijde van hoofdstuk IV, staat hoofdstuk III gedrukt. Een beetje verwarrend, maar wel volledig vergeven.

Prosper Mérimée heeft er vijftien jaar over gedaan om 'Carmen' te schrijven. Er is heel wat studie aan voorafgegaan en dat voel je doorheen het hele verhaal. Carmen is het verhaal van een zigeunervrouw die menig mannenharten op hol doet slaan. Ze verleidt, steelt en dumpt zoals het haar uitkomt. Op een dag doet ze hetzelfde met een soldaat, don José die op wacht staat. Vanaf het eerste moment dat hij Carmen ziet, is hij volledig van de kaart. Door toedoen van Carmen verliest don José zijn carrière bij het leger en wordt lid van de bende waar ook Carmen een rol in speelt. Don José begint te smokkelen, wordt door omstandigheden verplicht te stelen en wordt steeds jaloerser op iedereen die in de buurt van Carmen vertoeft. Maar Carmen is een vrijgevochten jonge dame die weet wat ze wil en geen autoriteit dult. Dit leidt don José tot waanzin en doodt uiteindelijk niet alleen zijn rivalen, maar ook Carmen zelf. Het verhaal wordt volledig afgesloten door hoofdstuk IV waar Mérimée het resultaat van zijn studies over zigeuners uit de doeken doet.