Ha! Het vervolg op Cinder & Ella. Tijdens de zomer van 2020 las ik deel 1. Voor mij was het wat verrassend dat er een vervolg op zou komen, want in mijn ogen was dat niet nodig. De moderne hervertelling van Assepoester had immers net zoals het echte sprookje een happy end. Met een dubbel gevoel begon ik aan Lang en gelukkig. Het zou toch niet waar zijn dat je als lezer alsnog van de roze wolk zou tuimelen?

Deel 2 start een week na het moment waar deel 1 eindigde. Brian en Ella genieten van hun tijd samen. Heerlijk verliefd zijn die twee! De romantische zielen onder ons zullen ongetwijfeld genieten van de passages waarin hun gevoelens uitgebreid beschreven worden. Toch steken er ook wat moeilijkheden de kop op. Ella blijft onzeker over haar lichaam dat door littekens getekend is. Onbezorgd verliefd zijn en van elkaar genieten is niet zo eenvoudig als je constant achtervolgd wordt door paparazzi. Ook moeilijk is het feit dat Ella’s vader de relatie om die reden niet ziet zitten.

Het verhaal kabbelt verder. Weinig tot geen verrassingen en heel veel beschrijvingen zorgen ervoor dat het boek een heel stuk saaier is dan het eerste deel. Wat ik vooraf vreesde wordt bevestigd: dit tweede deel is overbodig.

Het boek leest vlotjes en is makkelijk te volgen. Het wordt afwisselend door de ogen van Brian en Ella geschreven waardoor je weer met herhalingen zit.  Je leert hun karakters op deze manier wel beter kennen. Deel 1 lezen was wel nodig, want er zijn weinig verwijzingen naar wat er eerder gebeurde. De vertaling zit niet altijd goed en dat is vooral merkbaar in de zinsbouw.

Dit boek is absoluut geen must, maar is wel een leuk tussendoortje als je Brian en Ella in het eerste deel in je hart gesloten had.