Coco is een hazelaar. De enige notenboom in het grote dennenbos. Z'n vriendje, Sirus de eekhoorn, vindt Coco heel bijzonder. Maar muis vindt niks bijzonders aan Coco. Zij is immers de enige boom in het bos die kaal is in de winter. Dat maakt Coco verdrietig. Coco besluit om deze herfst haar blaadjes te houden! Maar plots merkt ze dat heel wat dieren daardoor in de problemen komen ...

Dit verhaal heeft als thema verandering, maar ook jezelf mogen en durven zijn. Dat wordt verteld aan de hand van een boom die anders is en daardoor verdrietig is. Het steeds weerkerende paddenstoeltje is een leuk detail dat bijna in elke illustratie terugkomt. De illustraties zijn getekend in herfsttinten (rood, bruin, oranje, geel, groen). Dat benadrukt het warme gevoel bij het lezen van dit boek. Het verhaal blijft oppervlakkig. Toch wordt er veel aandacht besteed aan de gevoelens van Coco. Aan de gezichtsuitdrukkingen van Coco is te merken hoe ze zich voelt. Op een schoolse wijze worden allerlei weetjes verwerkt. UIt een klein, vergeten hazelnootje kan een grote boom groeien (eerst worteltjes, nadien een stam en bladeren ...). Dennenbomen blijven groen, ook in de winter. Terwijl notenbomen kaal worden. Regenwormen eten blaadjes. Wanneer Coco haar blaadjes wil houden, vallen er ook geen nootjes naar beneden voor de eekhoorn. Egel heeft de blaadjes nodig om haar jongen warm te houden. Kleuters maken op die manier kennis met de dieren en planten van het bos. De weetjes zijn interessant maar niet altijd relevant voor het verhaal. De taal is ook niet altijd op niveau van kleuters. Er is veel tekst. Maar gelukkig maken de illustraties veel goed.