Door een ongeval moet de voet van de zestienjarige Stefaan geamputeerd worden. Een waar drama, maar gelukkig hebben zijn ouders geïnvesteerd in een kloon. Zo heeft Stefaan enige tijd later weer beide voeten om op te staan. Prima, tot hij aan de weet komt hoe het die klonen vergaat. In mensonwaardige omstandigheden dienen zij zonder enige ontwikkeling te leven om, indien nodig, een lichaamsdeel af te staan. Samen met enkele vrienden komt Stefaan tot een driest plan: hij wil zijn kloon en de kloon van zijn vriendin Zara uit het klooncentrum bevrijden. Ze zullen daarna trachten het buurland te bereiken, waar Stefaans oom een televisiejournalist is die het verhaal in de openbaarheid kan brengen. In eigen land is de macht van de kloners immers ongebreideld groot. Wat volgt is een spannend achtervolgingsverhaal, al gaat er wél heel veel aandacht naar de bedreigingen, de ontberingen en het geweld waar de jongeren tijdens hun vlucht mee geconfronteerd worden. Op die manier geraakt het kloonverhaal een beetje ondergesneeuwd, wat toch te betreuren valt. Je merkt dat de auteurs, vader en dochter, hard gewerkt hebben aan hun boek, tot en met een website als toetje erbij. Toch is het verhaal niet bepaald meeslepend, ondanks de klonenproblematiek. Wellicht valt dit te wijten aan de voorrang die gegeven werd aan de (bevrijdings)actie en de ongelooflijke stroom aan gebeurtenissen tijdens hun vlucht. Op die manier verwordt een boek over ethische waarheid tot een doodgewone thriller. Beetje jammer toch.