De wereld wordt geleid door de Cumulus, een soort van artificiële intelligentie, die via camera's op elk moment en op elke plaats controle heeft. Maar over de Zeisen heeft hij niets te zeggen. Wanneer je een Zeis bent, sta je in voor de beperking van de mensenpopulatie, want de mens heeft pijn en ellende, maar ook de dood overwonnen. Rowan is een Zeis die, na een jaar verdwenen te zijn, terug contact zoekt met Citra, een vriendin die ook net als hij de opleiding tot Zeis gevolgd heeft. Citra heeft een heel eigen dorsmethode (i.e. een manier om mensen te doden) en dat roept heel wat weerstand op onder een bepaald deel van de andere Zeisen. Zij en haar mentor worden bedreigd, maar ze weten niet door wie. Daarbovenop is er de wissel van de macht bij de Zeisen, wat heel wat voorbereiding, maar ook druk en verraad met zich meebrengt. En dan is er nog een jongen die haar om de één of de andere reden probeert te beschermen. 

Cumulus is het vervolg op Zeis, en ik zal meteen vertellen dat er ook nog een vervolg bestaat op Cumulus, dus dit boek geeft nog niet al de geheimen prijs. Omdat het een tweede deel is, is het even bijbenen om de sfeer, de wereld, de gang van zaken te begrijpen die in het eerste deel beschreven zijn, maar dat houdt niet in dat je niet vanaf de eerste bladzijde mee bent. Het leuke is dat je alles nog niet volledig moet snappen om de spanning te voelen, de gevoelens van de personages te begrijpen ("Het was alsof de zaal kantelde, alsof het woestijnzand dat de steden van farao's had opgeslokt onder haar voeten oprees om ook haar te verzwelgen. Hoe lukte het hem haar zo feilloos te ontleden? Hoe bestond het dat hij de gevoelens die ze op geen enkele manier had geuit zo precies onder woorden bracht? Dat hij haar zo doorzag was even bevrijdend als benauwend.") en een beeld krijgt van hoe de wereld wordt bestuurd. Het is sciencefiction, maar wel op zo een manier dat je volledig mee bent met het geheel ("ik wil dat je via het backbrain van de Cumulus de handel en wandel van de vroege Zeisen in kaart brengt. (...) Het afspeuren van het gigantische digitale geheugenbestand van de Cumulus was een spannende uitdaging"). De vertelperspectieven worden frequent afgewisseld zodat je een compleet beeld krijgt van de situatie, maar ook van de karakters van de personages. Die zijn zeer boeiend uitgewerkt en laten je niet meer los doorheen het boek. Hoewel het een dik boek is over een complexe wereld, raak je nooit verdwaald in het verhaal en zal het je blijven verrassen hoe zelfs een compleet nieuwe wereld toch zijn typisch menselijke problemen blijft hebben. Macht zal altijd een vies beestje blijven en bij velen een reden zijn om heel egoïstisch hun doel te bereiken. 

Hoewel het boek erg spannend is en je steeds wordt voortgeduwd om te lezen, is het ook echt genieten van het taalgebruik en de beschrijvingen ("Zonder toestemming maar met de onbedwingbare aandrang om in beweging te blijven. Hij wist niet of hij wegrende voor zijn woede of die juist achterna jaagde. Misschien wel allebei. De razernij spurtte voor hem uit, achtervolgde hem en liet hem geen moment met rust"). De personages bewegen allen heel helder in een prima voor te stellen futuristische wereld. Vaak worden bepaalde gewoonten en wetten terloops vernoemd zodat je ze bij wijze van spreken vanzelfsprekend vindt ("Het was de Cumulus. Hij wist van het complot – maar mocht ons niet waarschuwen. Dus hij heeft de informatie doorgespeeld aan een vertrouweling. Ondanks al zijn macht kende de Cumulus geen greintje hoogmoed; zijn onkreukbare aard verzachtte de deceptie"). 

Aangezien het een dik boek is met heel wat personages, met toch ook wel wat bruut geweld, is het goed dat de leeftijd op veertien jaar staat en dat het opgedeeld is in niet te lange hoofdstukken. Maar om terug te keren naar het feit dat dit deel twee is, ben je ontzettend blij dat er nog een deel drie bestaat en je nog eens in de wereld van Zeisen en Cumulus mag vertoeven.