D-Day

De dag die de wereld veranderde

Dat de dag van de invasie van de geallieerden naderde, wisten de Fransen wel. Op 6 juni 1944 vlak na middernacht was het zover. Dat had Monique niet zien aankomen toen ze nog snel haar badpak ging halen op het strand waar ze het gisteren had laten liggen. Na zich uren schuil te hebben gehouden, durft ze het toch aan om gewonde soldaten te helpen. Het is iets wat als vrouw verboden was om te doen. Net zoals het voor hospik Henry verboden is om blanke soldaten te verplegen.

De Canadese James is die nacht als parachutespringer gedropt. Hij vraagt zich af wat hij hier in godsnaam doet.
Ondertussen is de moeder van de Frans-Algerijnse Samira ontvoerd door de Duitsers. Ze moet het nu in haar eentje zien te redden. Gelukkig kan ze goed acteren en besluit ze haar talent in te zetten voor het verzet.
De Brit Bill wil niets liever dan in de voetsporen van zijn vader treden die gevochten heeft in de Eerste Wereldoorlog. In Bayeux geraken en dan doortrekken naar Amiens is zijn persoonlijke missie.
Ten slotte is er ook nog Dee, een Amerikaanse soldaat (maar met een geheime nationaliteit) die vindt dat hij iets goed te maken heeft op Europese bodem.
Vanuit deze zes verschillende perspectieven probeert Alan Gratz een van de belangrijkste dagen uit onze geschiedenis te beschrijven. Op deze manier krijgt de lezer een behoorlijk uitgebreid beeld van wat er allemaal leefde onder de mensen en de soldaten, zowel bij de geallieerden, de verzetsstrijders, de lokale bevolking als het Duitse leger. Het is snel duidelijk dat iedereen wel een persoonlijke reden heeft om op deze dag hier aanwezig te zijn.

Het verhaal is opgebouwd in ‘operaties’ die elk op hun beurt zijn opgedeeld in korte hoofdstukken waarbij er regelmatig van perspectief gewisseld wordt. Dat creëert een ruime blik maar verhoogt ook het tempo. Je wordt als het ware van hier naar daar geslingerd in het verhaal waardoor je je aandacht niet kan laten verslappen. De personages hebben deze mogelijkheid ook niet aangezien het gevaar steeds op de loer ligt. Zeer boeiend zijn de relaties tussen personages. Zo valt de rassendiscriminatie en het antisemitisme in het Amerikaanse leger erg op. De ongelijkheid tussen mannen en vrouwen komt evenzeer aan bod. De tijdspanne van het verhaal bedraagt vierentwintig uur en toch heb je het gevoel dat je een hele oorlog meemaakt. Alan weet je helemaal mee te sleuren naar Omaha Beach en omstreken, alsof je vanop een afstandje toekijkt. Interessant zijn het plattegrondje vooraan in het boek en de duiding over de historische feiten achteraan.

Dat er na de oorlog ook nog strijd gevoerd moest worden voor gelijke rechten voor iedereen ongeacht huidskleur, geslacht of overtuiging is duidelijk. Het is een strijd die tot op de dag van vandaag aan de gang is … Een boek dat elke jongere kan inspireren en wijzer maken.