Zonder ook maar één woord te schrijven wordt al heel snel duidelijk wat er met dit boek moet gebeuren. Daan mist zijn vrienden en gaat hen zoeken. Via pijlen en doolhoven wordt de lezer/kijker op weg gezet. Origamifiguurtjes vormen een rode draad doorheen het geheel, maar lijken niet bij te dragen tot het vinden van de uitgang. Per dubbele pagina kom je in een ander landschap terecht: onder de grond, tussen bomen, door leidingen, over het water van boot naar boot ... Telkens worden er pasteltinten gebruikt, zodat het geheel vrij koel, maar tegelijk zeer rustig overkomt. 

Je wordt zonder veel afleiding uitgenodigd om op een rustige manier de uitgang te zoeken. Het is absoluut nodig om je aandacht erbij te houden. Het zijn niet alleen wandelgangen die je de juiste richting tonen, maar ook ladders, platformen, trappen, planken … die je moet betreden om aan de gevraagde deur uit te komen. De start (waar Daan staat) en de uitgang (waar de pijl staat) zoeken is al een eerste opdracht op zich. Na het doorlopen van de tien doolhoven en het afdalen van een lange ladder vindt Daan zijn vrienden eindelijk terug.

Achteraan vind je een mogelijke oplossing voor elk raadsel. Leuk is dat er soms meerdere oplossingen zijn zonder dat ze als te gemakkelijk ervaren zullen worden. Jong (vanaf vijf jaar) en oud (zeker ook!) zal plezier beleven aan de zoektocht. En als je de weg enkel met je vinger aanduidt (en dus niet met pen of stift), zal dat plezier nog heel lang duren, want telkens je het boek even aan de kant legt, moet je gegarandeerd opnieuw beginnen bij het begin!