Dit boek verscheen voor het eerst in 1979 en werd nu door Tonke Dragt herzien. Het is een heel sprookjesachtig boek, daardoor is het nauwelijks gedateerd. De hoofdpersoon is Joost, een fantasierijk jongetje, dat omwille van zijn vele verhalen vaak uitgesloten wordt op school. Op een dag spelen de kinderen een spel, waarbij ze een liedje zingen dat Magoggeltje, een onderwereldfiguur, moet oproepen. Maar deze keer komt er ook werkelijk een spookachtig iemand tevoorschijn, die Joost een blauwe maansteen belooft. Joost volgt zijn voetsporen, samen met Jan, die tot dan niet bepaald zijn vriend was. Aan een vijver in het bos scheiden hun wegen, toch voor een paar dagen: Joost gaat de Onderwereld in, om zijn steen te bemachtigen, Jan blijft achter en zal hem waar nodig helpen. Dan is er ook nog Prins I-an, die door zijn vader aan de koning van de Onderwereld is beloofd en dus uit diens klauwen moet gered worden. Gelukkig krijgen Joost, Jan en I-an hulp van een paar magische figuren: de oma van Joost is eigenlijk een soort goede heks, er is Orm de tovenaar en tenslotte één van de dochters van de koning, Hyacinta. Er moeten een paar moeilijke opdrachten volbracht worden, ze zullen toch moeten vluchten want ze ‘schaken’ Hyacinta en ook dan wachten hun nog enkele beproevingen. Maar zoals het in een sprookje gaat, ze leven nog lang en gelukkig. Tonke Dragt kan schrijven, en dat merk je. Haar taal is heel helder en sprankelend, de personages leven echt en doen of antwoorden niet altijd zoals je verwacht, wat bijvoorbeeld de dialogen iets heel hups geeft. Het verhaal zelf vind ik iets minder, eigenlijk wordt nooit geheel duidelijk waarom de jongens nu al die moeite doen, en dat geeft aan het verhaal iets vrijblijvends. Het is soms ook een beetje wijdlopig en te weinig strak geregisseerd. Dat Tonke Dragt zelf de illustraties maakte, behalve de omslagtekening, vind ik ook niet zo’n goed idee. Ze kan wel wat, maar een begenadigd tekenaar zou ik haar toch niet noemen. Bovendien zijn de zwart-witillustraties tamelijk somber en onduidelijk.