Lena ziet haar vader, de knappe Roberto, maar eens per jaar, maar hij stuurt haar tussendoor wel verslagen en edelstenen uit al de verre landen die hij bezoekt. De steenvreter die hij voor haar verjaardag opstuurt, is een aapachtig dier dat zich door stenen heen kan vreten. Gelukkig is het enkel ’s nachts actief, licht lijkt het dier te verlammen. Wanneer Lena’s vader de dag nadat het pakket met de steenvreter is toegekomen in levende lijve arriveert, heeft het dier al behoorlijk wat schade aangericht. Samen met haar vader én met haar verjaardagscadeau trekt Lena op reis naar Venetië en daar gebeuren heel wat bizarre dingen. Lena ontdekt dat Roberto helemaal niet de rusteloze avonturier is waarvoor hij zich jarenlang heeft uitgegeven, maar de gebeurtenissen in Venetië brengen anders wel de nodige opschudding in zijn leven. Roberto’s portefeuille wordt gestolen, hun bagage verdwijnt en ook de steenvreter raken ze kwijt. In Venetië is een dief aan het werk die een meester is in vermommingen; het lijkt wel of de man duizend gezichten heeft. Deze dief wil de steenvreter inzetten om de schatkamer van de stad leeg te roven. Bart van Lierdes jeugddebuut wordt aangekondigd als een verhaal vol spanning en avontuur, maar deze bewering moet toch met een korrel zout worden genomen. Het verhaal wordt niet goed verteld, mist coherentie en is vaak langdradig. Vooral naar het einde toe stapelen de toevalligheden en onwaarschijnlijkheden zich op en de oplossingen die de auteur daarvoor verzint, overtuigen niet. De romanwereld is bovendien niet erg consistent opgebouwd. Lena en haar vader lijken in een moderne maatschappij te leven met blitse sportauto’s, telefoons en alle andere gemakken die de hedendaagse Westerse mens kent, maar in Venetië lijken ze wel in een ander tijdperk te zijn beland. De dief met duizend gezichten slaagt er inderdaad in om de schatkamer leeg te roven, maar Lena’s vader wordt beschuldigd van de diefstal. Hij zal zonder enig proces worden terechtgesteld op het San-Marcoplein en bij zijn gevangenneming wordt hij door de stadswachters danig mishandeld … De idee achter dit verhaal (namelijk een dier dat zich in het duister een weg door de muren vreet) is niet slecht, maar de uitwerking van de plot laat veel te wensen over.