Junior woont op een begraafplaats. Dankzij de groene damp die er hangt, blijft hij in leven, ook al is hij al vijftig jaar dood. In zijn derde en laatste avontuur gaat hij samen met Yara op zoek naar zijn ouders. Daarvoor schakelen ze de grote middelen in. Yara maakt een vlog over Junior onder de alias Vlogjoch. Die gaat snel viraal en zo komen ze zelfs op tv. Dat was niet zo’n goed idee. Oude bekenden die uit zijn op de groene damp – of beter gezegd op het eeuwige leven – zagen het programma ook. Het zijn echter niet de enigen waarbij de aandacht getriggerd werd. Lukt het Junior om zijn ouders te vinden? De tijd dringt en de voorraad damp raakt op!

Henk Hardeman zegt zelf van spannende verhalen met domme schurken en eigenzinnige helden te houden. Dit verhaal voldoet aan die criteria. Zonder voorkennis van de eerste twee delen is het overigens niet moeilijk om het verhaal te volgen. Het bevat humor en spanning en het leest vlot. Er komen zoveel onwaarschijnlijke wendingen in het verhaal voor, dat het bijna absurd wordt. Zo laat een moeder haar dochter van twaalf enkele dagen alleen thuis om met haar nieuw vriendje eropuit te trekken. Of is er de truckersvrouw die zomaar wildvreemde kinderen helpt. Ten slotte is er de levende dode Vladimir die door ene dokter Frankensteen lang geleden weer in elkaar werd gepuzzeld. Maar dit is heus nog niet alles!

De illustraties werden, net zoals bij de vorige twee boeken, gemaakt door Juliette de Wit. Er komen heel wat prenten in het boek voor. Allemaal zijn ze in grijstinten, van klein tot paginagroot. Ze maken de tekst visueel. Op de kaft wordt vooraan weergegeven wat je min of meer kan verwachten.

Een goed boek voor kinderen die van het genre houden.