In je hoofd kunnen veel piekergedachten leven. Adam Ciccio probeert ze visueel voor te stellen als een monster waar je niet vanaf geraakt. Je creëert je eigen piekerbos en verdwaalt in de doolhof die ontstaat in je hoofd. Toch probeer je er soms aan te ontsnappen door iets positief te denken, maar steeds weer keren die piekermonsters terug naar je hoofd. Je gaat ondersteboven hangen en wiebelt met je neus, je verstopt je zo goed mogelijk, of zou je toch eens proberen ze te verslaan? De oplossing die wordt aangereikt is een positive gedachte denken bij elke piekergedachte die optreedt. Het is niet altijd even gemakkelijk, maar al snel ben je minder angstig voor je piekermonsters.

Wat een mooi initiatief om kinderen al vroeg kennis te laten maken met wat er allemaal in hun hoofd kan afspelen. En dat het heel wat is, dat wordt duidelijk als je weet dat er nog vier andere boeken in deze reeks zijn verschenen. Toch is het geen eenvoudige opdracht om aan vijfjarigen uit te leggen wat piekeren nu juist is en wat ze kunnen doen om dit te verminderen. In de eerste opzet is het boek geslaagd denk ik, want op een heel visuele manier wordt een piekergedachte weergegeven als een monster dat je niet loslaat en dat ook niet zomaar zwijgt wanneer jij dat zou willen. De betrokkenheid met wat er gebeurt wordt versterkt door het verhaal te vertellen vanuit de ik-vorm. Het zijn net jouw gedachten, jouw piekerprobleem, jouw lastige situatie en daarmee ook jouw weg om naar een oplossing te zoeken. Het tweede doel, namelijk hoe het piekeren te stoppen, kan mij niet volledig overtuigen. In één bladzijde wordt er bijna een toverformule uitgesproken wat voor ieder kind zou moeten helpen, namelijk een positieve gedachte oproepen. Vanaf dan druipen de piekermonsters af, zo wordt beloofd. Ook de eindboodschap: 'geloof niet alles wat je denkt', is een mooie slagzin, maar niet evident om te begrijpen voor jonge kinderen waarbij fantasie volop leeft. Het is daarom geen overbodige luxe dat er op de achterste schutbladeren uitleg wordt gegeven over de theoretische achtergrond van het boek. Maar ook hier is het niet evident om de volledige redenering te volgen en vervolgens toe te passen op je kind. 

De illustraties zorgen ervoor dat iets abstract als een piekergedachte wat meer concreet wordt en voor een kind begrijpbaar. De monsters zijn rijk aan fantasie, akelig genoeg om ervan af te willen, maar niet doodeng om nachtmerries van te krijgen. Het contrast met het 'goede-gedacht'-monster had voor mij nog iets groter gemogen. Heel duidelijk is ook de tekening waar de jongen afstand neemt van zijn gedachten en ze probeert van een afstand te bekijken, maar ook daar blijft bij mij de twijfel of jonge kinderen het volledig begrijpen.