Lucy Strange schrijft na eerdere successen “Het Geheim van het nachtegalenbos” en “Ons kasteel aan zee” een klassieke gothic novel. Ze neemt ons mee naar de overgang tussen de 18de en 19de eeuw. Een “kier in de tijd” waar bijzondere dingen kunnen gebeuren. Het raadselachtige verhaal heeft een continu donker kantje. Net zoals in haar eerdere boeken staan een ouder-kindrelatie en familiegeheimen centraal. De cover werd opnieuw ontworpen door dezelfde illustrator, en past hierdoor mooi in het rijtje. Het dreigende landhuis, de donkere bergen, grafzerken en de geest van een jonge vrouw vinden hier allemaal hun plaats.

Het verhaal start wanneer de graaf van Gosswater sterft, een week voor de eeuwwisseling. En hierdoor verandert het leven van Agatha grondig. Thomas, haar neef, erft het landhuis en kan zich niet snel genoeg ontdoen van zijn nichtje. Van Agatha – dochter van de dochter – gaat ze naar Aggie – dochter van een ganzenboer. Want blijkbaar waren de graaf en gravin niet haar echte ouders. Zo verliest ze niet alleen haar vader, maar ook haar naam en haar leven zoals ze het kende. In de plaats krijgt ze een nieuwe vader, en een heel nieuw leven. Gedwongen door de omstandigheden gaat ze op zoek naar antwoorden.

Strange schrijft een sterk en dramatisch verhaal dat zich afspeelt tegen de achtergrond van de eeuwwisseling. Het boek is doorspekt met mysterie en onduidelijkheid. Beetje bij beetje krijg je als lezer meer houvast om het geheim te ontrafelen. Het boek wordt getipt door de Grote Vriendelijke Podcast als must read, en hier kan ik me bij aansluiten. Het karakter van Aggie’s neef blijft wel heel stereotiep, dit is wat jammer. Maar verder een sterk en donker verhaal dat goed opgebouwd is.