Wat doet een eekhoorn in de winter? Die houdt een winterrust en wordt af en toe wakker om zijn voorraad op te zoeken. Dat is wat ook de eekhoorn in dit prentenboek doet. Hij knoopt z’n sjaaltje om en gaat in het besneeuwde landschap op zoek naar de noten die hij in het najaar heeft verborgen. Maar vaak vinden eekhoorns die geheime verstopplek niet meer terug. Dat overkomt ook de eekhoorn in dit verhaal. Gelukkig kan hij rekenen op de hulp van alle dieren die hij op zijn tocht ontmoet. Ze bieden hem niet alleen hulp aan bij het zoeken. Ze nemen meteen ook de voorraden die ze zelf verzamelden om de winter door te komen mee. Zo zie je ze op de laatste prent gezellig bij elkaar zitten in het knusse hol van Beer. En ja, uiteraard vindt Eekhoorn net op tijd zijn verborgen noten, die hij meteen kan delen met de rest.

De cover van dit prentenboek, voorspelt een winters verhaal waarin de kou verdreven wordt door warme tinten die gezelligheid uitstralen. Het zijn dan ook vooral de combinaties van de tegengestelde kleuren die de sfeer bepalen. Het verhaal daarentegen, waarin o.a. een breiende uil, een lezende muis, een hamster die pannenkoeken bakt en een schilderende vos de eekhoorn hulp bieden, klinkt vergezocht en ongeloofwaardig. Ongeloofwaardig zijn natuurlijk wel meer verhalen waarin lieflijk voorgestelde dieren als menselijke wezens handelen en harmonieus met elkaar samenleven. Maar in dit verhaal mist de taal expressie en zorgt de herhaling niet voor spanning maar eerder voor een flauwe opsomming. Daardoor blijft het een mager prentenboek en dat is jammer.