De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het werk van Coby Hol nooit echt heb weten te smaken. Ondanks het feit dat ze als een van de eersten de origineel aandoende collagetechniek hanteerde, wisten haar tekeningen me zelden te bekoren. Wellicht door haar manier van werken creëerde ze figuurtjes die weinig emotie vertonen, wat het moeilijker maakte om mee te leven met de personages en het verhaal. Bovendien merkte ik dat kinderen ook zelden spontaan naar haar werk grepen, maar dat is natuurlijk geen argument. Kinderen moet je soms iets leren waarderen, maar bij Hols werk bleef een zekere aantrekkingskracht uit. Coby Hol overleed in 2012 aan een hartinfarct en ‘De glimlach van de Prinses’ is haar laatste werk. Ditmaal gebruikt ze de vertrouwde stijl voor een verhaal in oosterse sferen. Een prinses met een prachtige glimlach wordt op een niet zo mooie dag ontvoerd door een draak. Logisch dat ze dan niet meer zo glimlacht. Gelukkig is er een dappere matroos die de prinses weet te bevrijden en zo de prinses weer doet glimlachen. Eind goed, al goed. Met deze klassieke sprookjeselementen doet Coby Hol niets verrassends. Toegegeven, de oosterse sfeer komt duidelijk naar voren - zeker de draak springt eruit - maar weer stralen de figuren weinig uit en is het verhaaltje er eentje van dertien in een dozijn. Bovendien is de taal vrij vlak, zodat er hier weinig meerwaarde valt te halen. Ons ontlokte dit boek dus geen glimlach. Het zij zo.