Jess heeft een zeldzame ziekte, ze is allergisch voor zonlicht. Wanneer ze uit huis moet, is ze ingeduffeld alsof ze naar de Noordpool vertrekt. Haar leven speelt zich in huis af, samen met haar moeder. Ze zoekt haar toevlucht in verhalen schrijven. Wanneer ze in het ziekenhuis een jongetje in coma ontdekt, is dit een eerste contact met een ander kind en doet ze er alles aan om hem haar verhalen voor te lezen. Parallel loopt een tweede verhaallijn. Wanneer het op een avond in huis haar teveel wordt, trekt ze er ‘s nachts op uit. Ze beeldt zich in hoe heerlijk het moet zijn om in de speeltuin met andere kinderen plezier te beleven. Via een holte in een haag ontdekt ze een ijstuin, betoverend mooi en vol fruitbomen met heerlijke vruchten. Paniek slaat haar om het hart wanneer ze ontdekt dat ze er niet alleen is. Ze ontmoet er een jongetje en samen exploreren ze de ijstuin. Voor Jess is dit een spannende nieuwe wereld. Het wordt helemaal eng wanneer het jongetje er steeds slechter aan toe is en gelijklopend begint de ijstuin te smelten. Het wordt een waanzinnige wedloop tegen de tijd waarin ze koste wat kost het jongetje wil redden. Plots beseft ze voor welk dilemma ze staat. Om hem te redden moet ze een belangrijke keuze maken. 

Dit verhaal is veelzijdig en mooi geschreven. Het is ontroerend, spannend, er gebeurt veel en er zit veel diepgang in. Je wordt geconfronteerd met de impact en de gevoelens van een meisje wiens lichaam eigenlijk een gevangenis is. Daarnaast beleef je de sterke persoonlijkheid van Jess die vecht om zin te geven aan haar leven. De intensiteit waarmee ze het jongetje probeert te redden is prachtig beschreven. Het blijft spannend tot op het einde wanneer Jess moedig een definitieve beslissing neemt. De schrijfster heeft aandacht voor elk detail. Heel gevoelig en attent schept ze de aparte eenzame wereld waarin Jess probeert te overleven. Ze schetst een gedetailleerd beeld welke impact deze ziekte op het leven van Jess en haar moeder heeft. Zo moet Jess frequent in het ziekenhuis medisch opgevolgd worden, want het minste contact met zonlicht veroorzaakt erge brandwonden. Jess moet dusdanig ingepakt worden, met een skibril er nog aan toe, zodat mensen schrikken van haar verschijning. Ze leeft niet alleen geïsoleerd in huis, ze kan ook niet open in contact komen met andere mensen. Een ander treffend voorbeeld is hoe ze bij een hittegolf het huis, dat ze potdicht moeten houden, uitvluchten naar de auto. In de auto met de airco aan, kunnen ze voor enkele uurtjes afkoelen. Haar verkenning van de wereld beleeft Jess als ze met haar moeder tegen de avond rondrijden in de stad. Ook de prachtige ijstuin is zo wondermooi beschreven alsof je erin vertoeft. Tot op het einde is het een mooi en pakkend verhaal.