In dit vervolg op ‘De jongen die draken kweekte’ leren Tomas en zijn vrienden Ted, Kai en Kat hun draakjes beter kennen. Fikkie, het draakje van Tomas, blijkt het rustigste van de vier te zijn. Een draakje opvoeden of trainen is best moeilijk, zeker als je het allemaal stiekem moet doen. Bovendien gaat het helemaal niet goed met de drakenfruitboom in de tuin van de grootvader van Tomas en voert die vervelende Liam weer iets gemeens in zijn schild.

Dit boek is het tweede deel van een trilogie waarvan ik het eerste deel niet gelezen heb. Echt storend is dat niet, al is het wel leuker om het eerste deel ook te lezen. Het verhaal van Tomas en zijn draken leest als een trein. Er zit humor en spanning in, de schrijfstijl is erg vlot. Het vertelperspectief is dat van Tomas. Het lijkt of hij jou vertelt wat hij allemaal heeft meegemaakt en daardoor krijg je sneller het gevoel in het verhaal gezogen te worden.

De illustraties zijn in grijstinten gedrukt en zijn afwisselend in grootte. Heel leuk zijn de geblakerde bladzijden die suggereren dat Fikkie hier iets mee te maken had. Regelmatig vind je ook inktvlekken of inkepingen van klauwen terug tussen de tekst.

Het boek is geschikt voor lezers vanaf negen jaar. Het lettertype is groot genoeg en er is best nog wat witruimte op elke bladzijde. Voorlezen kan naar mijn gevoel al vanaf het eerste leerjaar (groep 3).
Wie graag weet hoe het nu verder moet met de draakjes van Tomas, kan vast uitkijken naar het derde deel ‘De jongen die met draken vloog’.