Op David zijn hoofd groeien bloemen. Niemand in de klas vindt dat raar. Maar op een dag vallen alle bloemblaadjes af en verbergt David zijn stekeltjes onder een muts. Iedereen blijft bij hem uit de buurt. Behalve zijn beste vriend, die bedenkt een oplossing.

Waar de bloemen voor staan, mag je zelf invullen. Gaat het om een jongetje met kanker? Of met mentale problemen? In ieder geval is er iets ernstigs aan de hand. De vrolijkheid in het begin van het boek bereikt een hoogtepunt wanneer er een vogelfamilie in David zijn haar komt wonen, om vervolgens volledig om te slaan in treurnis: “David was stekelig, piekerig en kwetsbaar.” Die omslag is ook heel duidelijk af te lezen van de gezichtsuitdrukkingen. Hoewel Jarvis maar enkele lijntjes en puntjes gebruikt om ze te tekenen, spreken de gezichtjes boekdelen. Zijn illustraties in waterverf, aangevuld met uitgeknipte bloemen, zijn eenvoudig maar toch sfeervol. Reliëf in de bloemen maakt de cover extra aantrekkelijk. Jammer dat de tekst zo onnatuurlijk groot gezet is, dat schaadt de lay-out. Hoewel hij uit eenvoudige woorden bestaat, is de tekst te cryptisch om zomaar voor te lezen aan kleuters. Met de nodige begeleiding kan er wel een mooi gesprek ontstaan over vriendschap, iemand accepteren zoals hij is, en over steun bieden aan wie het moeilijk heeft, wat het probleem ook is.