De kindervleesfabriek
Met de fantastische zinnen ‘Zijn naam is Korneel. Korneel-ik-eet-niet-veel’, start dit verhaal. De toon is meteen gezet. Op rijm en boordevol humor wordt zijn verhaal verteld. Korneel is bang dat als hij niet gauw wat meer leert eten, hij door zijn moeder weggestuurd zal worden naar een vreselijk oord. Namelijk naar de kindervleesfabriek, niet zo ver bij hem vandaan. Daar maken ze dierenvoer, stro en nog andere dingen van kinderen. Hij moet koste wat het kost dit rampscenario vermijden! Daarom bedenkt hij een plan: de verstopwet. In tien wetten zet hij op een rijtje hoe hij zijn leven kan redden. Wet één wordt vervuld met Flor, het mollige mormel met non-stop zin in brokken, een puppy met een rommelbuik die alles op zou schrokken. Tijdens een avondwandeling slaat het noodlot echter toe: Flor is losgebroken en loopt recht naar …
Het dynamische duo Ruth Verstraeten en Eva Mouton heeft hun tweede boek afgewerkt. Na Tante Teefje (2017) is er nu ‘De kindervleesfabriek’. De tekst voor het boek was eigenlijk al een hele poos klaar, enkel de illustraties moesten nog volgen. In 2017 vertelde Ruth dat ze graag elk jaar samen een boek willen uitbrengen met als rode draad ‘kinderangsten’. Het heeft dan misschien een jaartje langer geduurd, maar het resultaat mag er zijn.
Het hoofdpersonage Korneel is herkenbaar voor jong en oud. Welk kind lust er nu alles en welke ouder betwijfelt niet af en toe of alle kinderen werkelijk zo weinig lusten.
Omdat de tekst op rijm staat, leest het verhaal ontzettend vlot. Nergens hapert het, nergens klinkt het vreemd. Het bekt lekker en zit boordevol creatieve ondeugendheid en humor. Dit in combinatie met de heerlijke tekenstijl van Eva Mouton zorgt het voor een prachtig resultaat. Het kleurenpalet is deze keer beperkt gebleven tot zwart, wit en oranje.
Na groen en oranje hoop ik dat er nog vele kleuren mogen volgen van dit duo.