De kleine ballerina
We mogen blij zijn dat Modiano vorig jaar de Nobelprijs Literatuur won, anders was dit fijne verhaal wellicht nooit in een Nederlandse vertaling verschenen. Het originele werk dateert immers al van 1988. Gelukkig zorgde de hernieuwde belangstelling voor ‘s mans werk ervoor dat we dit pareltje nu ook in het Nederlands kunnen lezen.
Nostalgie is de term die dit boek het meest typeert. Heerlijk om de tekeningen van Sempé nog eens te zien. Warme herinneringen aan de kleine Nicolaas doken meteen op. Ze accorderen ook perfect bij het al even nostalgische verhaal.
Dit verhaal moet het niet hebben van spanning, avontuur of plotse plotwendingen, maar drijft volledig op de jeugdherinneringen van Catherine Certitude, het hoofdpersonage. Zij beschrijft, bijna dertig jaar later, haar belevenissen met haar vader in Parijs, toen haar moeder al teruggekeerd was naar New York. Haar vaders schimmige zakentransacties, haar dierbare danslessen bij een lerares die zich een exotisch Russisch accent aanmeet, de herinneringen aan haar moeder die een prima danseres is ... het zijn enkele mooie scènes die drijven op sfeer en lichte weemoed.
Fijn is ook de symboliek van de bril: als vader en dochter hun bril afzetten, zien ze de wereld wat wazig, zonder de scherpe kantjes. Zo klein, zo simpel kan een heel wereldbeeld neergezet worden.
Dat Catherine en haar vader uiteindelijk naar New York zullen trekken voor een hereniging van het gezin, draagt alleen maar bij aan het liefdevolle verhaal dat hier wordt neergezet.
Voorlezen vanaf een jaar of zeven, zelf lezen vanaf een jaar of negen, maar o zo mooi voor alle volwassenen die het kind in zichzelf niet vergeten zijn. En dat geldt hopelijk voor ieder van ons.