Misschien herken je het wel: trotse eigenaars van een strak groen gazon die plots geconfronteerd worden met een paar bruine molshopen. Tot wanhoop gedreven, proberen ze alles om van de ongenode bezoeker af te komen. Precies dat overkomt ook Oma Struik in dit verhaal. In haar tuin, waar ze zo graag snoeit, spit, plant en zaait, ontdekt ze ineens een molshoop. Voor haar is dat een doorn in het oog, maar haar kleinkind Charlie bekijkt het heel anders. Hij ziet de mol niet als een lastpost, maar als een fascinerend dier. Met veel enthousiasme vertelt hij Oma over het leven van mollen. En jawel: hij weet haar te overtuigen. Vanaf dat moment harkt Oma de molshopen gewoon netjes glad.

Friederike Stein brengt het verhaal in eenvoudige, heldere zinnen, maar het zijn vooral haar paginavullende illustraties die tot de verbeelding spreken. De expressieve gezichtsuitdrukkingen van Oma Struik en de vele grappige details rond de bedrijvige mol zorgen voor humor en herkenbaarheid.

De informatie die Charlie deelt is vrij uitgebreid en misschien wat veel om in één keer te vertellen aan jonge luisteraars. Gelukkig staat diezelfde uitleg achteraan nog eens overzichtelijk samengevat in schema’s en tekstblokken. Dat maakt het heel handig voor wie net iets meer over mollen wil weten.

Mooi is hoe Oma’s blik op de mol verandert. Dankzij Charlie’s uitleg en de levendige beelden zien we de mol als een innemend, bijna menselijk wezentje met een eigen ondergrondse wereld. Door de combinatie van fictie en non-fictie weet de auteur het verhaal zowel leerzaam als luchtig te maken. Humoristisch, realistisch en hartverwarmend, een boek dat misschien zelfs de grootste mollenhaters van gedachten kan doen veranderen.