Een jongetje dat bang is voor het donker is niet heel vreemd, de meeste kinderen zijn weleens bang voor het donker. Dit jongetje echter wordt koning en heeft de macht om het akelige donker simpelweg te verbieden. En zo wordt dit herkenbare thema op een slimme manier verweven in een verhaal over de excessen van macht, over misleiding en over vreedzaam verzet. De koning laat zijn onderdanen immers via een fluistercampagne geloven dat zij zélf om een verbod gevraagd hebben. Tot ze tot inzicht komen en op creatieve wijze tot verzet overgaan. Een dystopisch prentenboek, het kan dus. Het verhaal loopt goed af natuurlijk; het is en blijft een kinderboek. En de koning, ach die blijft gewoon een klein, bang jongetje.

Ook de illustraties zitten clever in elkaar. Met een beperkt kleurenpalet van geel en zwart (en met de vele schakeringen tussenin door o.m. inkt, potlood en krijt) wordt steeds de gepaste sfeer geëvoceerd. Sommige beelden zijn compositorisch bijzonder sterk. In de openingsscène bijvoorbeeld, vindt de illustratrice precies de juiste toon: het donker is eng, wat dreigend zelfs, zonder de jonge lezers af te schrikken. Ook het verzet wordt origineel in beeld gebracht. Dankzij de lichtvoetige toets in de illustraties wordt het verhaal evenwel nooit te beladen. 

Kortom, dit is een knap en vernuftig prentenboek, en dat voor een debuut! Hoed af dus voor Emily Haworth-Booth.