Hoevelen onder ons hebben het niet meegemaakt? Oma, mama of een ander familielid breit vol goede bedoelingen een trui, die dan ontzettend blijkt te kriebelen. Zo ook olifantje Koen in dit origineel uitgevoerde prentenboek. Koens oma heeft een rood-groene trui gebreid, maar die kriebelt zo. Koen bedenkt diverse manieren om van de trui verlost te geraken en dat lukt hem ook. Berouw komt na de zonde, want Koen bedenkt dat oma dit toch wel speciaal voor hem had gemaakt en nu is de trui helemaal stuk. Maar ach, mama vindt hem toch haar hartendief en dus gaan ze samen een nieuwe trui kopen. Dat einde vind ik zwaar afbreuk doen aan een voor de rest ontzettend knap prentenboek. Bovendien is de logica ook zoek. Op de tekeningen is duidelijk te zien dat Koen zonder trui terug thuiskomt en toch spreekt moeder over het weggooien van dat "jeukende loeder". Enerzijds krijg je dus de boodschap mee dat het eigenlijk niet netjes is om een gekregen cadeau stuk te maken, anderzijds vertelt men even vrolijk dat het allemaal niet zo erg is. Da’s jammer en laat de waardering voor dit boek dalen. Want mooi is het allemaal wel. Zo krijg je op de eerste pagina al een grappig overzicht van Koens truien en de leuke vondsten zijn een constante door heel het boek. De manier waarop de trui verpakt is, de opvallende bijrol voor oom Jacob met een ander soort kriebeltrui, de knappe collagetechnieken: het is knap bedacht en uitgevoerd. Een prentenboek waar heel veel in te ontdekken valt, al blijft het enorm jammer van het ongeïnspireerde einde. Echt jammer.