De Lorax is één van Dr. Seuss’ personages die erg van het milieu houdt. De boeken waarin hij een rol speelt, bevatten dan ook een educatieve boodschap. 'De Lorax en het verdwenen bos' werd naar aanleiding van de bioscoopfilm ook naar het Nederlands vertaald.
Zoals we dat van Dr. Seuss gewoon zijn, zit het boek vol absurde humor en rijm. Ook heel wat nonsenswoorden passeren de revue, zoals Boffola-bomen en Barbalui-luitjes. De wezens die het boek bevolken, zijn dan ook niet van de gewoonste.
Het verhaal begint wanneer een jongen de Vroeger ontmoet en hem betaalt om te vertellen hoe de omgeving er vroeger uitzag. De Vroeger vertelt hem honderduit over hoe er vroeger Boffola-bomen waren en een hele troep Barbalui-luitjes. Ook de Lorax woonde er nog, een kort, bruin en bazig kereltje, dat de bomen en de dieren beschermde. Maar toen kwamen er fabrieken en kon de Lorax het na een tijdje niet meer aanzien …
Meestal richt Dr. Seuss zich op beginnende lezertjes. Zijn verhalen op rijm en met beperkte woordenschat helpen Amerikaanse kinderen al sinds 1956 bij het leren lezen. Dit boek leent zich beter tot voorlezen of zelf lezen vanaf acht jaar. De woorden zijn lang niet zo eenvoudig als anders, hoewel het rijm wel kan helpen om af en toe dergelijk obstakel te overwinnen. Ook het verhaal met zijn milieuproblematiek is niet zo eenduidig en weer behoorlijk absurd.
Tevoren las ik enkel de Engelstalige versies van Dr. Seuss en die zijn jammer genoeg qua taalspel heel wat leuker en minder geforceerd dan de Nederlandse vertalingen.
De illustraties doen erg Amerikaans aan en lijken gedateerd. De cover van het boek is tevens de affiche van de film en in al zijn digitale lelijkheid is deze prent toch vrolijker en passender dan de prenten in het boek.