Hoe goed ken jij jouw sprookjes? Na dit boek ben je daar misschien niet meer zo zeker van.

Annet Schaap komt na Lampje met een hervertelling van zeven (redelijk) bekende sprookjes, en vertelt die vanuit een ander, veel hedendaagser standpunt. Het wordt een ware opfrissing van al het oude, stoffige dat ooit rond de sprookjes zat: de kern van de verhalen blijft behouden, maar wordt overgoten met moderne elementen en een ferme portie activisme. Alle zeven van de sprookjes krijgen zo een andere insteek, wat je meermaals verdwaasd achterlaat na de laatste regels tekst. Als lezer word je overvallen, en het ontbreekt nooit aan spanning – zelfs als je de sprookjes al goed kent.

Zonder te veel in te gaan op de inhoud van het boek – alsjeblieft, laat jezelf verrassen: ik wil het mysterie errond bewaren want het werkt zó goed – kan je je verwachten aan heldere, duidelijke teksten. De typische proza van Annet Schaap werkt ook nu ontwapenend: door haar directheid verworden de verhalen tot uitgekiende pareltjes mét inhoud. De verhalen zijn kort, maar krachtig.

Het boek is uitgegeven in hard cover, en zowel het papier errond als de harde kaft eronder maken het tot een streling van het oog. Het formaat werkt fenomenaal: het maakt het boek tot een hebbeding, en is een goede voorbode voor de directheid van de teksten zelf. De illustraties binnenin zijn passend bij Annet's schrijfstijl, al vind ik ze persoonlijk niet allemaal even geslaagd. Misschien omdat de minder grove illustraties een beetje overschaduwd worden door de sterke vertelstijl van Schaap? Desalniettemin past het geheel goed samen, en vindt het boek (zowel in verhalen als in object) een goede balans tussen lieflijkheid, directheid en rauwheid.

"Het leven is geen sprookje", spreekt een van de personages. En bij het lezen van de beklijvende hervertellingen in dit boek, ben ik stiekem een beetje opgelucht dat het niet zo is.

Als je dan toch een boek moet (her)lezen uit 2021, dan is het wel dit.