Prinses Griselda was zo beeldschoon dat iedereen die haar zag zijn hoofd verloor en dat moet je letterlijk nemen. Bij elke verschijning laat Griselda afgevallen hoofden rollen. Ze begnt er plezier in te krijgen en gaat hoofden verzamelen. Maar na een tijd durft niemand meer naar Griselda te kijken, ze laten haar links liggen. Griselda verveelt zich, en ze is eenzaam. Tenslotte nodigt ze de erg bijziende ("allerkippigste") prins van het hele land uit om samen met haar te dineren. Door zijn beperking gaat het enkele uren goed, tot ook hij uiteindelijk de schoonheid van Griselda ziet, met het gebruikelijke resultaat. Deze korte romance heeft echter gevolgen. Negen maanden later wordt een dochtertje geboren, het evenbeeld van haar moeder. "Wat een schoonheid", roept Griselda met het gekende gevolg. Gelukkig gaat het prinsesje zich daarna met andere dingen bezighouden zoals: tekenen, verhalen vertellen, toneelspelen en vooral puzzelen maar zonder hoofdbreken. Vanop de muur kijkt een moederhoofd goedkeurend toe.
Dit is zwarte humor, maar van de bovenste plank! De illustraties, lijnen opgevuld met stempels, zijn zwierig en zeer expressief.