Dit boek is het eerste deel van het portret van een meisje dat door schade en schande haar eigen weg vindt en volgt, tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog. Dit staat geschreven op de achterflap van 'De mooiste zomer van mijn leven' en is een mooie samenvatting van het boek. De rest van de cover is rustig, maar roept de sfeer van het boek perfect op. De cover is namelijk versierd met klaprozen. Een mooie bloem, die terug te vinden was in het Vlaamse oorlogslandschap en hierdoor symbool staat voor de tragiek van de eerste wereldoorlog.
Maar voor deze oorlog uitgevochten wordt, gaat het leven in juni 1914 zijn gewone gangetje. Rosalie is kindermeisje bij Madame Lily en Meneer Jean-Paul, maar eigenlijk zorgt ze voor de Afghaanse windhond van Madame. Onverwacht krijgt ze goed nieuws: ze mag drie maanden mee naar zee om voor Princesse te zorgen. Rosalie is erg blij. De zee zien was in het begin van vorige eeuw niet voor iedereen weggelegd. Ze is er dan ook van overtuigd dat het de mooiste zomer van haar leven zal worden.
De naïeve Rosalie stort zich gretig in dit nieuwe avontuur. Ze beleeft een warme zomer, met een echte vakantiesfeer, hoewel ze natuurlijk wel haar werk moet doen. Zoals de meeste tienermeisjes ontdekt Rosalie wat het is om verliefd te worden. Ze weet echter niet goed wat haar overkomt. Waar komen al die mieren in haar bloed vandaan? Haar tante heeft haar voor haar vertrek op het hart gedrukt dat jongens gevaarlijk zijn, maar ze kan de aantrekkingskracht van Friedrich, een jonge Duitser, niet ontkennen. Of voelt ze zich toch meer aangetrokken tot meneer Victor?
Karen Dierickx slaagt er in een realistisch portret te schilderen van een tienermeisje dat bijna honderd jaar geleden leefde. Toch blijft alles herkenbaar voor jongeren van nu. Verliefd worden is immers van alle tijden. Wat wel erg verschilt, is de kennis van en de houding tegenover seksualiteit bij jongeren vroeger en nu. Kindjes kwamen van de kindjesboot en jezelf naakt zien was onzedelijk. Rosalies onwetendheid en naïviteit heeft dramatische gevolgen.
De levendige schrijfstijl laat de lezer aanvoelen hoe het was om op te groeien in een andere tijd. Rosalie vertelt haar verhaal in de ik-persoon. Door vooruitwijzingen als "Het zou alles veranderen" of "Het zou van korte duur zijn" wordt je nieuwsgierigheid naar de rest van het verhaal gewekt.
Wat Rosalie meemaakt wanneer de oorlog uiteindelijk uitbreekt en ze afscheid moet nemen van haar geliefde Duitse vriend, zullen we in een later boek kunnen lezen.