De ridder die niet slapen wilde (en zijn paardje Parcifal)
Eindelijk waagt Randall Casaer zich eens aan een eigen prentenboek! Meteen met de schutbladen opent hij al sterk, het ene na het andere prachtige blad volgt. De originele keuzes in vormgeving (het paard dat door de bladzijden lijkt te dansen), het spel met verhoudingen, ... er zijn geen superlatieven genoeg lijkt wel. Ik stelde me wel vragen bij de letterzetting (hoewel ik daar elders lovende woorden over las): leuk gevonden hoe je het verhaal eigenlijk op twee niveaus kan lezen (vandaar bij de leeftijd al 4+); een eenvoudiger niveau dat vetgedrukt is en meer uitleg in het klein gedrukt. Ik begrijp echter niet waarom de verschillende zinnen zo op het blad gesmeten zijn. De uitleg is ook veel kleiner gedrukt, waardoor het lijkt alsof de tekst tussen haakjes zou moeten staan en onbelangrijk is. Ook het lettertype vond ik een jammere keuze. De rode draad in de kleine tekst is de inrichting van de riddderkamer én de destructie ervan voor de ridder wil slapen gaan. Deze wordt helemaal beschreven, met hier en daar een grapje. Hieraan is nog wat werk, maar omwille van de prachtige prenten wil je de auteur veel vergeven.