Dit minimalistisch prentenboek bevat vijf verhalen over een schildpad en zijn vrienden, het gordeldier en de slang. Schildpad heeft een plek gevonden waar hij zich prettig voelt. Het is zijn lievelingsplek. Hij nodigt Gordeldier uit om erbij te komen. Maar Gordeldier heeft er een slecht gevoel bij en gaat liever ergens anders staan. Hij nodigt Schildpad uit om te ervaren hoe hij zijn plek aanvoelt. Een gigantische rotsblok komt uit de lucht gevallen en maakt duidelijk waarom die ene plek een slecht gevoel gaf. Bij het eerste verhaal zijn de illustraties heel sober. De achtergrond in bruin grijze tinten neemt bijna de hele pagina in beslag. Op de voorgrond zie je kleine, statische figuren, waarbij er met moeite iets gebeurt. Als kijker wordt je nieuwsgierigheid geprikkeld en voel je een zekere dreiging door die reusachtige rotsblok, de spanning is voelbaar.
Het tweede verhaal laat zien hoe schildpad bij het beklimmen van de rots eraf dondert en onderste boven ligt. Daar krijgt de kijker te maken met de koppige antwoorden van de schilpad. Hij wilt niet geholpen worden. Tergend lang zie je hoe schildpad in zijn eigenzinnigheid volhardt. Kleuters kunnen zichzelf in die situatie goed herkennen hoe ze weleens in een fixatie blijven hangen.

De volgende verhalen zijn eveneens heel simpel met weinig tekst en met een apart soort absurde humor. Telkens geraak je gefascineerd door het talent van Jon Klaasen om met zo weinig verandering in beeld en taal toch zo suggestief over te komen. Terwijl de diertjes niet bewegen, treft de blik van de diertjes frappant hoe ze reageren op het gebeuren. De aparte tekenstijl valt op door de eenvoud: een soberheid gevat in aardetinten. Bij de rust die evan uitgaat kan je als kijker spontaan mijmeren, mediteren … De illustraties zijn summier, to the point en heel grappig.

Jon Klassen laat heel veel ruimte voor invulling door fantasie. Kinderen zullen de verhalen anders beleven en niet tenvolle de humor vatten. Zo kan de verteller bij dit prentenboek ook veel plezier beleven. Aan de print van de letters is duidelijk te zien wie aan het woord is, en met de hoofdletters merk je wanneer de dieren luid naar elkaar roepen. Dat geeft ruimte aan de verteller om het verhaal heel levendig te acteren.

Dit dik, minimalistisch prentenboek met veel illustraties geeft ruimte voor interpretatie en invulling met eigen fantasie.